Η μητέρα του Κώστα τηλεφωνεί για πρώτη φορά στο χώρο λογοθεραπείας, με αίτημα τη διερεύνηση των γλωσσικών δυσκολιών του παιδιού της. Στο έντυπο τηλεφωνικής συνέντευξης καταγράφονται οι παρακάτω πληροφορίες:

Ο Κώστας είναι 4.10 ετών και πηγαίνει στα Προνήπια. Δεν μιλά καθαρά και, γενικότερα, ο λόγος του είναι πίσω, παρότι ξεκίνησε να μιλάει σχετικά νωρίς. Οι γονείς ανησυχούν και προσπαθούν να του μιλάνε περισσότερο τα απογεύματα που βρίσκονται στο σπίτι, γεγονός που κάνει τον μεγαλύτερο αδελφό του να τον ζηλεύει. Ο Κώστας συμμετέχει ευχαρίστως στις οικογενειακές συζητήσεις, καταλαβαίνει τα πάντα, ακολουθεί οδηγίες αλλά όταν θέλει να επικοινωνήσει τις ανάγκες του συνήθως δείχνει. Όταν μιλά οι γονείς τον διορθώνουν, αλλά ο Κώστας εκνευρίζεται και δεν προσπαθεί.

Το ίδιο κάνει και στο σχολείο, όπου φοιτά για 1^η χρονιά. Η δασκάλα είναι ευχαριστημένη με τις επιδόσεις, τη σχολική συμμετοχή και την ακαδημαϊκή πρόοδο του Κώστα, ανησυχεί όμως γιατί βλέπει ότι δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τα άλλα παιδιά και τελευταία εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά. Η μητέρα εκτιμά ότι ίσως φταίει το γεγονός ότι ο Κώστας δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και χρειάζεται χρόνο με νέα πρόσωπα & καταστάσεις, σε αντίθεση με τον μεγαλύτερο αδελφό του που είναι παιδί ευπροσάρμοστο και γρήγορο σε ό,τι κάνει.

Ο Κώστας άργησε να βγάλει την πιπίλα και εξακολουθεί να κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του. Είναι παιδί ζωηρό, ευδιάθετο σε γενικές γραμμές. Εκεί που τον παίρνει βέβαια γκρινιάζει και αντιδρά, όπως με τη γιαγιά, η οποία γενικώς του κάνει τα χατίρια, μέχρι και που τον ταΐζει κάποιες φορές.