Βραχύχρονα προγράμματα λογοθεραπείας με ή χωρίς συμμετοχή οικογένειας

Η λογοθεραπεία είναι μία επιστήμη ψυχικής υγείας που υπηρετεί τον άνθρωπο προσδοκώντας στη βελτίωση τηςποιότητας της ζωής του. Ο λογοθεραπευτής, λογοπαθολόγος ή λογοπεδικός (ταυτόσημες έννοιες) είναι ο κλινικός που αναλαμβάνει το έργο της διερεύνησης και της υποστήριξης δυσκολιών επικοινωνίας, λόγου, φωνής, ομιλίας, μάσησης και κατάποσης σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Η σύγχυση του λογοθεραπευτή με ιατρό ή δάσκαλο ορθοφωνίας δυστυχώς εν πολλοίς παραμένει, επηρεάζοντας συχνά τις προσδοκίες ως προς την παροχή υπηρεσιών αλλά και την ετοιμότητα για θεραπευτική αλλαγή του ατόμου ή της οικογένειας που αναζητά υπηρεσίες

λογοθεραπείας. Ωστόσο, το έργο του λογοθεραπευτή είναι ευρύ και εστιασμένο στη λειτουργικότητα της επικοινωνίας. Ο ρόλος του λογοθεραπευτή είναι βαθιά θεραπευτικός και όχι εκτελεστικός (π.χ. εκτελεστής συνταγογράφησης) ούτε «τεχνικός» (π.χ. speech correctionist), ενώ απέχει σημαντικά από αυτόν του ιατρού ή του δασκάλου.

Στην ιστορική της διαδρομή, η επιστήμη της λογοθεραπείας κινήθηκε στη βάση του ιατροκεντρικού μοντέλου, με τον λογοθεραπευτή/λογοπεδικό να χρησιμοποιεί πρωτόκολλα αξιολόγησης και θεραπείας ώστε να μπορέσει με ακρίβεια να προσδιορίσει τη φύση και το εύρος των δυσκολιών του παιδιού, να εντοπίσει τις δεξιότητες που υπολείπονται από το αναμενόμενο για τη χρονολογική του ηλικία και να σχεδιάσει δομημένα προγράμματα παρέμβασης με στόχο την ενίσχυση των δεξιοτήτων αυτών. Η ιατροκεντρική λογοθεραπευτική παρέμβαση είναι διορθωτική, ασκησιακής φύσεως, με οργανωμένες δραστηριότητες επιμερισμένης στόχευσης. Τα αποτελέσματα της παρέμβασης προκύπτουν πρώτα στην αίθουσα λογοθεραπείας ενώ δύσκολα γενικεύονται σε συνθήκες φυσικής, καθημερινής και αυθόρμητης επικοινωνίας – η γενίκευση αποτελεί συνήθως μεταγενέστερο θεραπευτικό στόχο. Ο πελάτης εκλαμβάνεται ως παθητικός αποδέκτης των υπηρεσιών λογοθεραπείας και ο λογοπεδικός ανάγεται σε ειδήμονα λήψης αποφάσεων τόσο ως προς τη φύση και έκταση της δυσκολίας του πελάτη όσο και ως προς τη λύση της.

Εντούτοις, σε ένα τέτοιο ιατροκεντρικό πλαίσιο αντίληψης των δυσκολιών επικοινωνίας και λόγου, η υποκειμενικότητα παραγνωρίζεται, και υποτιμάται ο κεντρικός ρόλος που διαδραματίζουν οι ψυχολογικές και κοινωνικές διεργασίες στη συνολική εμπειρία και την εξέλιξη της επικοινωνιακής και / ή γλωσσικής δυσκολίας του ατόμου.

Σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα καταδεικνύουν την ανάγκη ευρύτερης θεώρησης των δυσκολιών λόγου και επικοινωνίας, η οποία λαμβάνει υπόψη βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες.

Το Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ αξιοποιεί τη θεωρητική γνώση και 20ετή κλινική εμπειρία στην πολυπαραγοντική διερεύνηση των δυσκολιών επικοινωνίας, λόγου, φωνής & ομιλίας και στο σχεδιασμό προγραμμάτων παρέμβασης που απαντούν ολιστικά στην εμπειρία του ατόμου με δυσκολία.

Έμφαση δίνεται στην πρόληψη και έγκαιρη παρέμβαση, με την αξιοποίηση άμεσων και έμμεσων μοντέλων θεραπείας. Οι έμμεσες παρεμβάσεις απαιτούν τη συνεργασία της οικογένειας (γονέων και/ή φροντιστών) και εφαρμόζονται με ιδιαίτερη επιτυχία σε περιπτώσεις ανίχνευσης δυσκολιών σε μικρά παιδιά που ‘δεν είναι ακόμη έτοιμα για λογοθεραπεία’ή δεν επιδεικνύουν την απαιτούμενη κινητοποίηση και συνεργασιμότητα.

Η Διερευνητική Διαδικασία  αφορά στη συγκέντρωση πληροφοριών για το άτομο με δυσκολία, την οικογένεια και τα σημαντικά άλλα πρόσωπα στο περιβάλλον του, προκειμένου να εντοπιστούν οι ιδιαίτεροι σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση υποστηρικτικοί και επιβαρυντικοί παράγοντες. Οι παράγοντες αυτοί και οι μεταξύ τους αλληλοσυσχετίσεις  α) αποτελούν τη λειτουργική βάση, στην οποία συζητείται η δυσκολία του ατόμου, με Εστίαση στη Λύση και όχι στο πρόβλημα,  β) διευκολύνουν την εδραίωση της θεραπευτικής συμμαχίας με την οικογένεια και γ) υποστηρίζουν το σχεδιασμό ενός εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης, που απαντά στις ανάγκες του κάθε ξεχωριστού ατόμου.

Η Συνεδρία Διατύπωσης κλείνει τη Διερευνητική Διαδικασία. Ο θεραπευτής ενημερώνει και συζητά με την οικογένεια α) το προφίλ της Γλωσσικής & Επικοινωνιακής Λειτουργικότητας του ατόμου, δηλαδή τα ‘δυνατά και αδύναμα σημεία του’, όπως προκύπτουν από τα δεδομένα της Διερευνητικής Διαδικασίας και β) τις εναλλακτικές προτάσεις θεραπευτικής παρέμβασης. Η οικογένεια λαμβάνει αποφάσεις για τον τύπο της θεραπευτικής παρέμβασης (έμμεση ή άμεση) που προτιμά, τη στόχευση, το χρόνο έναρξής της και, με τη βοήθεια του θεραπευτή, επιλύει τυχόν απορίες.

Το Πρόγραμμα Παρέμβασης σχεδιάζεται εξατομικευμένα, στη βάση των αποφάσεων που έχουν ληφθεί συμμετοχικά, με τη συντονιστική βοήθεια του θεραπευτή. Απαντά ολιστικά στην εμπειρία του ατόμου με δυσκολία. Η θεραπευτική παρέμβαση οργανώνεται ως συμμαχία, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός στόχος: η βελτίωση της Επικοινωνιακής ή/και Ακαδημαϊκής Λειτουργικότητας του παιδιού. Αναδεικνύονται τα κίνητρα, οι γνώσεις, οι ικανότητες και οι δυνάμεις που το άτομο και η οικογένεια ήδη διαθέτει και επομένως εύκολα ενεργοποιεί. Οι συμμετέχοντες ενδυναμώνονται, αποκτώντας γνώση και εμπιστοσύνη σε δικές τους δυνάμεις διαχείρισης. Με τη συντονιστική βοήθεια των θεραπευτών επιτυγχάνονται αλλαγές σε διάφορα επίπεδα: λόγος, ομιλία, αυτοπεποίθηση, συμπεριφορά, συνεργασία, επικοινωνία και ακαδημαϊκή επίδοση. Οι δυσκολίες που φέρνουν το άτομο ή την οικογένεια σε θεραπεία επιλύονται αποτελεσματικά και σε σύντομο σχετικά χρόνο οι συμμετέχοντες στη θεραπεία μετακινούνται προς τον επιθυμητό τους προορισμό.

Το Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ εμμένει στην παροχή υπηρεσιών υψηλού επιστημονικού επιπέδου και χαμηλού συνολικού κόστους

Προτείνουμε επομένως:

1. Βραχυπρόθεσμα προγράμματα θεραπείας
2. Συχνότητα παρακολούθησης μίας συνεδρίας ανά εβδομάδα (λιγότερες μετακινήσεις, χαμηλότερο κόστος)
3. Συμμετοχή γονέων στα προγράμματα των παιδιών
4. Συνεργατική εκπόνηση στόχευσης προγραμμάτων μεταξύ γονέων – θεραπευτή
5. Συνεργατική εκτίμηση θεραπευτικού αποτελέσματος, διακοπής ή ολοκλήρωσης της θεραπείας