Ελέγξτε το άγχος σας

Προσπαθήστε να διατηρήσετε τη στάση που είχατε για το σχολείο όταν το παιδί σας πήγαινε στον παιδικό ή τα νήπια. Συνεχίστε να ρωτάτε “πώς τα πέρασες σήμερα στο σχολείο”, αντί “πώς τα πήγες σήμερα στο σχολείο;”. Ειδικά τις πρώτες μέρες στην Α’ Δημοτικού, είναι σημαντικό να σας ενδιαφέρει η διάθεση του παιδιού για το σχολείο και όχι οι επιδόσεις του στη σχολική τάξη. Δώστε χρόνο στο παιδί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και μην το φέρνετε αντιμέτωπο με τις προσδοκίες σας, που έτσι και αλλιώς είναι πολύ νωρίς να τις κατανοήσει. Μην το βομβαρδίζετε με ερωτήσεις για το τι ρώτησε ο δάσκαλος/η δασκάλα και τι απάντησε το παιδί (πιθανότατα δεν θα θυμάται). Μην του μεταδίδετε την αγωνία σας, μην το πιέζετε με όλα αυτά που πρέπει να κάνει, εάν σας αγαπάει (!) την επόμενη μέρα. Θυμηθείτε: προτού να γίνει κάποιος καλός μαθητής/καλή μαθήτρια, πρέπει πρώτα να νιώσει ασφαλής στο σχολείο, ώστε να μπορέσει να το αγαπήσει.

Ενισχύστε τη θετική εικόνα του σχολείου

Υπάρχουν παιδιά που λατρεύουν το σχολείο από την πρώτη κιόλας μέρα. Τα παιδιά αυτά έχουν συνήθως ιδιοσυγκρασία κοινωνική, εξωστρεφή και είναι στην πλειονότητά τους γνωστικά, γλωσσικά και συναισθηματικά ώριμα για την ένταξή τους στο δημοτικό σχολείο. Δεν είναι έτσι όμως όλα τα παιδιά που εγγράφονται στην Α’ Δημοτικού. Ανάμεσά τους υπάρχουν παιδιά ανώριμα (γνωστικά, γλωσσικά ή συναισθηματικά), παιδιά με δυσκολίες προσαρμογής, κίνησης, μάθησης, τα οποία βιώνουν το σχολικό περιβάλλον ως καθημερινή απειλή. Προσπαθήστε να κατανοήσετε τους φόβους τους και να νιώσετε τις αγωνίες τους ώστε να μπορέσετε να τους βοηθήσετε, αλλά μην υποστηρίζετε τη στάση τους, με οποιοδήποτε τρόπο. Εστιάστε στα όμορφα της νέας ζωής, που το παιδί σας μπορεί να μην «βλέπει». Και κυρίως μην διαπραγματεύεστε «ανταλλαγές» οποιουδήποτε τύπου (πχ. αν διαβάσεις, θα σου πάρω το «…», αν πας σχολείο, μετά θα πάμε στο πάρκο).

Ενθαρρύνετε την αυτονομία στην οργάνωση και τη μελέτη

Μην του ξύνετε τα μολύβια, μην σβήνετε τις κακογραφίες, μην ολοκληρώνετε τις εργασίες του, μην του ετοιμάζετε τη σχολική τσάντα. Δείξτε του πώς να κάνει ό,τι χρειάζεται, αλλά μην το κάνετε εσείς, επειδή είναι κουρασμένο, καθυστερεί ή δεν υπακούει. Το παιδί οφείλει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ένα εκ των οποίων είναι ο ρόλος του ως μαθητής/μαθήτρια. Μην αναλαμβάνετε λοιπόν μέρος του ρόλου του. Εάν το παιδί δεν συνεργάζεται, ενημερώστε τον/την εκπαιδευτικό, ζητήστε τη βοήθειά του/της και συζητήστε το ενδεχόμενο να συμβουλευτείτε ψυχολόγο για θέματα οριοθέτησης, προκειμένου να αποφύγετε μια νέα σχέση εξάρτησης του παιδιού από εσάς, που εάν εδραιωθεί τώρα ενδέχεται να σας δυσκολέψει πολύ στο μέλλον.

Δημιουργήστε με τους εκπαιδευτικούς σχέσεις συνεργασίας

Σχέση συνεργασίας σημαίνει κοινοί στόχοι και συντονισμένη προσπάθεια (από διαφορετική ενδεχομένως οπτική γωνία) για την επίτευξή τους. Οι εκπαιδευτικοί είναι οι μόνοι ίσως άνθρωποι που μοιράζονται μαζί σας το ενδιαφέρον για τη σχολική πρόοδο των παιδιών σας: εάν το παιδί προοδεύει, εσείς νιώθετε περήφανοι όπως και ο/η εκπαιδευτικός που αισθάνεται ότι το εκπαιδευτικό του/της έργο είναι αποτελεσματικό. Μοιραστείτε λοιπόν μαζί τους, από την αρχή της χρονιάς ό,τι σας απασχολεί σε σχέση με το παιδί και αισθάνεστε ότι μπορεί να επηρεάσει την ακαδημαϊκή του εξέλιξη. Μην αποκρύπτετε βασικές πληροφορίες, όπως αναπτυξιακά προβλήματα, δυσκολίες κατά την προσχολική ηλικία, ενδεχόμενη λογοθεραπευτική ή άλλη θεραπευτική παρέμβαση. Το έργο των εκπαιδευτικών δεν είναι να κρίνουν τα παιδιά σας, αλλά να τους παρέχουν την μέγιστη δυνατή βοήθεια προκειμένου να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ακαδημαϊκής ζωής.

Πηγή: Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ