To παιδί που τραυλίζει: Οδηγίες για Γονείς που θέλουν να Βοηθήσουν

To παιδί που τραυλίζει: Οδηγίες για Γονείς που θέλουν να Βοηθήσουν

Θ υ μ η θ ε ί τ ε ότι:

Ø οι δισταγμοί και οι επαναλήψεις είναι αρκετά φυσιολογικά στοιχεία στον πρώιμο λόγο ενός παιδιού προ-σχολικής ηλικίας. Τέτοια συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν κάποιο χρονικό διάστημα.

Ø Σε κάποια παιδιά, οι ίδιοι δισταγμοί και επαναλήψεις ενδέχεται να μετεξελιχθούν σε παγιωμένο τραυλισμό, μια από τις πιο επώδυνες διαταραχές στη ροή της ομιλίας.

Ø Η αποτελεσματική θεραπεία του τραυλισμού εξαρτάται από την έγκαιρη συμβουλή του λογοθεραπευτή. Η λογοθεραπευτική παρέμβαση πρέπει να αρχίζει σχετικά σύντομα μετά την εμφάνιση του προβλήματος και οι γονείς πρέπει να εμπλακούν ουσιαστικά και να έχουν ενεργή συμμετοχή στο θεραπευτικό πρόγραμμα.

Ø Κατανοώντας λεπτομερώς την δυσκολία του παιδιού θα μπορέσετε να του συμπεριφερθείτε με τρόπο που θα το βοηθήσει να ξεπεράσει την δυσκολία αυτή.

Γι’ αυτό:

• Προσπαθείτε να μην δείχνετε ανυπόμονοι ή ενοχλημένοι από τον τρόπο της ομιλίας του παιδιού σας. Αποδεχτείτε τα κομπιάσματα. Αντιδράστε με τον ίδιο τρόπο είτε το παιδί μιλά φυσιολογικά είτε τραυλίζει. Μην εστιάζετε την προσοχή σας στις επαναλήψεις των συλλαβών που κάνει το παιδί σας, ούτε στους μορφασμούς, που πιθανόν τις συνοδεύουν. Δείξτε στο παιδί σας, με τον τρόπο σας, τις εκφράσεις του προσώπου σας, την γλώσσα του σώματός σας και τις πράξεις σας, ότι προσέχετε αυτό που σας λέει – και όχι τον τρόπο με τον οποίο σας το λέει. Διατηρείτε οπτική επαφή, μην δείχνετε ανήσυχοι στο άκουσμα της δυσκολίας. Περιμένετε υπομονετικά και φυσικά έως ότου το παιδί σας ολοκληρώσει την φράση / τις φράσεις του. Έτσι θα μειώσετε σημαντικά το άγχος του παιδιού σας
• Μην κάνετε παρατηρήσεις όπως: «μίλα πιο αργά», «χαλάρωσε»,«πάρε βαθιά ανάσα», «ηρέμησε» ή «σκέψου πρώτα τι θέλεις να πεις». Τέτοιες συμβουλές δεν παρέχουν καμία μακροπρόθεσμη βοήθεια στο παιδί κι ας φαίνεται ότι μπορεί και ‘διορθώνουν’ τα κομπιάσματα βραχυπρόθεσμα. Προσπαθήστε να μιλάτε εσείς ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ αργά, χωρίς βιασύνη – αλλά όχι τόσο αργά που να φαίνεται αφύσικο! Μιλάτε στο παιδί χωρίς βιασύνη και κάνοντας συχνές παύσεις. Περιμένετε λίγα δευτερόλεπτα (3-4) αφού το παιδί τελειώσει το λόγο του προτού εσείς αρχίσετε να μιλάτε (αυτό βοηθάει στην επιβράδυνση του γενικού ρυθμού της συνομιλίας). Ο δικός σας αργός, ήρεμος τρόπος ομιλίας θα είναι πολύ πιο αποδοτικός από οποιαδήποτε άσκηση κριτικής ή συμβουλή όπως «μίλα πιο αργά» ή «προσπάθησε πάλι πιο αργά»
• Δίνετε αρκετό χρόνο στο παιδί σας να μιλά χωρίς να το διακόπτετε. Όσο κι αν παρασύρεστε να ολοκληρώνετε τις προτάσεις ή να συμπληρώνετε τις λέξεις του για να το βοηθήσετε όταν δυσκολεύεται, μην το κάνετε. Μην μιλάτε εκ μέρους του παιδιού σε συζητήσεις με άλλα πρόσωπα. Μην δείχνετε ανήσυχοι όταν το παιδί μιλάει μπροστά σε κόσμο και τραυλίζει
• Βοηθήστε όλα τα μέλη της οικογένειας στο σπίτι να μάθουν να μιλούν με την σειρά και να ακούν. Ίσως θα πρέπει να βρεθείτε πολλές φορές στο ρόλο του «τροχονόμου» σε μια οικογενειακή συζήτηση ώστε να οργανώσετε την σειρά των συμμετεχόντων. Όλα τα παιδιά και ειδικότερα αυτά που τραυλίζουν, βρίσκουν ότι είναι ευκολότερο να μιλούν όταν δεν τα διακόπτουν συχνά και όταν έχουν την προσοχή του συνομιλητή τους
• Μειώστε τον αριθμό των ερωτήσεων που απευθύνετε στο παιδί σας. Τα παιδιά μιλούν με μεγαλύτερη ελευθερία όταν εκφράζουν τις δικές τους ιδέες απ’ ό,τι όταν απαντούν στις ερωτήσεις ενός ενήλικα. Αντί να ρωτάτε, απλά σχολιάζετε τα όσα σας είπε το παιδί, δείχνοντάς του με τον τρόπο αυτό ότι το ακούσατε με προσοχή.
• Μιλάτε καθαρά, με απλές, μικρές προτάσεις. Μην βομβαρδίζετε το παιδί σας με λόγια.
• Σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας ξεκουράζεται αρκετά με ύπνο, τρώει καλά και γυμνάζεται / εκτονώνεται. Θέστε σε ισχύ ένα σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα που να εξασφαλίζει στο παιδί σας αρκετό χρόνο για ύπνο (μεσημέρι και βράδυ), μια ευχάριστη ώρα φαγητού χωρίς χρονική ή άλλη πίεση καθώς και αρκετό χρόνο για παιχνίδι. Υποστηρίξτε το παιδί να συνηθίσει να ακολουθεί το πρόγραμμά του, χωρίς άγχος και πίεση.
• Προσπαθήστε να μειώσετε πιθανές εντάσεις μεταξύ μελών της οικογένειας στο σπίτι.
• Δείξτε στο παιδί ότι το αγαπάτε γι’ αυτό που είναι. Τονίστε θετικές πτυχές του εαυτού του και επιβραβεύστε τα μικρά αλλά σημαντικά επιτεύγματά του. Μειώστε την κριτική σας απέναντι στο παιδί που τραυλίζει. Χρησιμοποιήστε τον έπαινο, την ενθάρρυνση και την επιβράβευση αρκετά συχνά, σε όλο το διάστημα της αποκατάστασης.
• Μην έχετε την απαίτηση το παιδί σας να συμπεριφέρεται σαν ένας «μικρός ώριμος άνθρωπος» σε οτιδήποτε κάνει.
• Μην πιέζετε το παιδί να αλλάξει χέρι, εάν χρησιμοποιεί περισσότερο το αριστερό σε δραστηριότητες, στο σχέδιο ή την γραφή
• Αποφεύγετε σοκολάτες, κόκα κόλα και ζάχαρη στην δίαιτα του παιδιού σας. Εάν εκτιμάτε ότι το καθημερινό πρόγραμμα του παιδιού είναι ιδιαίτερα «βαρύ» και «επίπονο» για εκείνο, μπορείτε να προσθέσετε κάποιες πολύ-βιταμίνες, σε συνεννόηση με τον / την Παιδίατρό σας.
• Ενημερώστε το παιδί σας πότε βγαίνετε έξω και πότε επιστρέφετε
• Εάν το παιδί αγαπάει τα ζώα και εσείς τα ανέχεστε, θα μπορούσατε να του αναθέσετε ένα κατοικίδιο, το οποίο θα φροντίζει το ίδιο το παιδί.
• Ως γονείς, φροντίστε να έχετε ομοφωνία σε αυτά που επιτρέπετε και σε αυτά που απαγορεύετε. Μην δημιουργείτε αντιφάσεις ανάμεσα στους τρόπους διαπαιδαγώγησης που χρησιμοποιείτε. Θέστε σταθερούς και προ-συμφωνημένους «κανόνες». Εάν το παιδί λειτούργησε εκτός κανόνα θα πρέπει να υποστεί την συνέπεια των πράξεών του. Η συνέπεια αυτή καλό θα ήταν να δείχνει «φυσική» και «λογική» και όχι να αποτελεί μια αυθαίρετη τιμωρία. Παραμένετε ήρεμοι όταν υποστηρίζετε το παιδί να δεχτεί την «φυσική» και «λογική» συνέπεια της πράξης του. Αποφεύγετε τον φυσικό εξαναγκασμό.
• Αφιερώστε λίγα λεπτά σε καθημερινή βάση στη διάρκεια των οποίων θα δίνετε την αμέριστη προσοχή σας στο παιδί. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, αφήστε το παιδί να επιλέξει τι θα ήθελε να κάνει. Αφήστε το να σας καθοδηγήσει σε δραστηριότητες και να αποφασίσει το ίδιο εάν θα μιλήσει ή όχι. Όταν μιλάτε εσείς κατά τη διάρκεια αυτού του «ειδικού χρόνου», να χρησιμοποιείτε αργό και ήρεμο τρόπο ομιλίας, με πολλές παύσεις. Αυτό το ήσυχο και ήρεμο χρονικό διάστημα μπορεί να αποτελέσει την βάση για μια ουσιαστική και θεραπευτική ανάπτυξη εμπιστοσύνης μεταξύ σας. Παρατηρήστε τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδράτε με το παιδί σας. Προσπαθήστε να αυξήσετε τα χρονικά εκείνα διαστήματα κατά τα οποία δίνετε στο παιδί σας το μήνυμα ότι το ακούτε και ότι έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του για να μιλήσει. Προσπαθήστε να μειώσετε την κριτική, τον γρήγορο τρόπο ομιλίας, τις παρεμβάσεις, τις ερωτήσεις

Πάνω από όλα δώστε στο παιδί σας να αντιληφθεί ότι το αποδέχεστε όπως είναι. Ο δικός σας αργός, ήρεμος τρόπος ομιλίας και τα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε το παιδί να αναπτύξει αυτοπεποίθηση ως ομιλητής, μπορούν να του αυξήσουν την ευχέρεια στην ομιλία και να μειώσουν τον τραυλισμό. Η υποστήριξη αυτή προς το παιδί, είτε τραυλίζει είτε όχι, είναι πολύ σημαντική και αποτελεσματική.

Πηγή: Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ

Ο Τραυλισμός στην προσχολική ηλικία

Ο Τραυλισμός στην προσχολική ηλικία

 

Πληροφορίες γα γονείς

 

Περίπου 1 στα 20 παιδιά ηλικίας 2 – 5 ετών (ποσοστό δηλαδή περίπου 5% των παιδιών της ηλικίας αυτής) ξεκινά να τραυλίζει. Μεγαλύτερο ακόμη ποσοστό παιδιών (περίπου 20%) αντιμετωπίζει φυσιολογική δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας.

 

Ο τραυλισμός είναι πολυπαραγοντική δυσκολία ως προς την αιτιολογία του και στο να ξεκινήσει ένα παιδί να τραυλίζει συμβάλλουν οργανικοί, γλωσσικοί, συναισθηματικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Γνωρίζουμε ωστόσο καλά πλέον ότι οι γονείς ΔΕΝ προκαλούν τραυλισμό. Τα 3 από τα 4 παιδιά που εμφανίζουν εξελικτικό τραυλισμό και εκδηλώνουν δυσροές στην ομιλία τους, ξεπερνούν την φάση αυτή μέσα σε μερικές εβδομάδες ή μήνες. Συνηθέστερα ο παροδικός αυτός τραυλισμός ξεπερνιέται μέσα σε ένα εξάμηνο από την αρχική του εκδήλωση.

 

Είναι σίγουρα οδυνηρό για μας τους γονείς να ακούμε το παιδί μας ΞΑΦΝΙΚΑ να αρχίσει τραυλίζει, ενώ πριν μιλούσε ‘καθαρά’. Μερικές μάλιστα φορές το παιδί μπορεί να ‘κολλήσει’ έντονα στην προσπάθειά του να μιλήσει. Αυτό μπορεί να μας γεμίζει δυσάρεστα συναισθήματα όπως ανησυχία, απογοήτευση, θλίψη… Κατά περιόδους η ομιλία του παιδιού δείχνει να βελτιώνεται ή να χειροτερεύει. Ο τραυλισμός κάνει μικρές ή μεγάλες διακυμάνσεις και δεν είναι ποτέ σταθερός.

 

Για τα παιδιά που δείχνουν να χρειάζονται βοήθεια ώστε να το ξεπεράσουν, γνωρίζουμε ότι η λογοθεραπεία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική πριν την ηλικία των 6 ετών. Ανεξάρτητα με το εάν ή όχι ένα παιδί χρειάζεται λογοθεραπεία, οι ακόλουθες συμβουλές σίγουρα το βοηθούν στην φάση αυτή:

 

1. Δείχνουμε ενδιαφέρον σε αυτό που μας λέει το παιδί, στο περιεχόμενο δηλαδή του μηνύματος και όχι στο πως μας το λέει, στη ροή δηλαδή της ομιλίας που μπορεί να είναι δυσχερής. Προσπαθούμε να διατηρούμε οπτική επαφή με το παιδί κατά την διάρκεια της δυσκολίας και δεν αποστρέφουμε το βλέμμα μας, ούτε και αλλάζουμε την έκφραση του προσώπου μας. Δεν ολοκληρώνουμε εμείς την φράση του παιδιού σε στιγμή δυσκολίας – αυτό μπορεί να ματαιώνει ιδιαίτερα το παιδί στην προσπάθειά του.

 

2. Αποδεχόμαστε την δυσκολία και είμαστε υποστηρικτικοί. Ανταποκρινόμαστε στην δυσκολία ομιλίας του παιδιού με τον ίδιο τρόπο που θα κάναμε με οποιαδήποτε άλλη μικροδυσκολία και εάν ανέκυπτε σε κάποια από τις ικανότητες που αναπτύσσουν τα παιδιά μας – όπως, για παράδειγμα, εάν το παιδί περδικλωνόταν ή εάν έχυνε κάτι κάτω. Εάν νοιώθουμε ότι χρειάζεται, μπορούμε να κάνουμε μια παραδοχή της δυσκολίας του παιδιού ή μια αναφορά σε αυτή, όχι όμως επικριτικό ύφος. Αποφεύγουμε προτροπές όπως: ‘μίλα αργά’, ‘πάρε ανάσα’ και ‘μην βιάζεσαι’.

 

3. Ρίχνουμε την ταχύτητα της ομιλίας μας όταν απευθυνόμαστε ή συζητούμε με το παιδί. Το να ζητήσουμε από το παιδί να μιλήσει πιο αργά, να ξαναπεί κάτι ή να πάρει βαθιά ανάσα δεν βοηθά σε καμία περίπτωση – έστω κι αν βραχυπρόθεσμα φαίνεται να έχει κάποια θετικά αποτελέσματα. Μια παύση δευτερολέπτου πριν την απάντησή μας ή την ερώτησή μας προς το παιδί μπορεί επίσης να ‘ρίξει τον ρυθμό συζήτησης’ και να βοηθήσει το παιδί να αισθάνεται λιγότερη βιασύνη όταν μιλά.

 

4. Υποστηρίζουμε το παιδί μας εάν κάποια στιγμή εκείνο νοιώσει αναστατωμένο με την δυσκολία του, όπως θα κάναμε με οποιαδήποτε άλλη δυσκολία και αν το έκανε να νοιώσει έτσι. Μπορούμε να πούμε κάτι όπως: ‘μην ανησυχείς, οι λεξούλες μπορεί να κολλάνε κάποιες φορές όταν μαθαίνουμε ακόμη να μιλάμε…’

 

5. Παρατηρούμε τι αποδυναμώνει και ενισχύει τον τραυλισμό του παιδιού, αλλά αποφεύγουμε να το δούμε σαν ‘πρόβλημα’. Η ανησυχία μας, ως γονείς παιδιού που τραυλίζει, μπορεί εύκολα να ‘περάσει’ στο παιδί. Το παιδί, διαισθανόμενο την ανησυχία μας μπορεί να αισθανθεί ξαφνικά ότι κάνει ένα μεγάλο λάθος και αυτό στεναχωρεί, απογοητεύει ή ενοχλεί τους γονείς. Στην πραγματικότητα, κατά την χρονική αυτή περίοδο το παιδί ταλαιπωρείται λίγο στην ομιλία του αλλά αυτό το στάδιο θα περάσει…

 

6. Προγραμματίζουμε λίγα λεπτά καθημερινού χρόνου (15-30min αρκούν) όπου δίνουμε αποκλειστική προσοχή στο παιδί σε μια ήρεμη, χαλαρή ατμόσφαιρα παιχνιδιού. Μπορούμε να παίζουμε με το παιδί ακολουθώντας την δική του πρωτοβουλία και προτίμηση για το είδος και τον τρόπο παιχνιδιού. Προσπαθούμε να μιλάμε για πράγματα που διαδραματίζονται στο ‘εδώ και τώρα’ και όχι για πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν ή που πρόκειται να συμβούν στο μέλλον.

 

7. Περιορίζουμε τον αριθμό των ερωτήσεων που θέτουμε. Εάν δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάποια ερώτηση, επιτρέπουμε αρκετό χρόνο στο παιδί για να την απαντήσει, πριν ρωτήσουμε κάτι άλλο. Κατά αυτόν τον τρόπο, το παιδί είναι λιγότερο πιθανό να δεχτεί επικοινωνιακή ‘πίεση’ που συχνά ενισχύει τις στιγμές τραυλισμού. Σχηματίζουμε σύντομες και απλές φράσεις όταν απευθυνόμαστε στο παιδί που τραυλίζει. Αντί για ερωτήσεις, σχολιάζουμε. Αποκρινόμαστε με σχόλια στα λεγόμενα του παιδιού μας, δείχνοντάς του έτσι ότι το ακούμε.

 

8. Ο καθένας μιλά με την σειρά στο σπίτι, έτσι ώστε κανένας δεν διακόπτεται σε οικογενειακές συζητήσεις. Ένας γονέας- ‘τροχονόμος’ στο σπίτι θα βοηθούσε, εξασφαλίζοντας ‘δημοκρατικές’ συνθήκες συζήτησης. Έτσι, το παιδί που αντιμετωπίζει δυσκολία θα μάθει να περιμένει την σειρά του για να πει κάτι και δεν θα διακόπτεται από τα άλλα, γλωσσικά ικανότερα μέλη της οικογενείας.

 

9. Η διαχείριση της συμπεριφοράς του παιδιού δεν θα πρέπει να αλλάζει επειδή εκείνο τραυλίζει. Ανταποκρινόμαστε στη συμπεριφορά του παιδιού μας όπως θα κάναμε εάν εκείνο δεν τραύλιζε. Όπως με κάθε άλλο παιδί τα όρια και οι συνέπειες των πράξεων θα πρέπει να τίθενται με σταθερότητα.

 

10. Προσπαθούμε να αποφύγουμε την βιασύνη και το άγχος της καθημερινότητας. Ο τραυλισμός ενισχύεται όταν το παιδί είναι κουρασμένο. Το παιδί που τραυλίζει έχει ανάγκη από ένα περιβάλλον (οικογενειακό και σχολικό) με σταθερή ρουτίνα και δομή λειτουργίας. Επίσης βοηθά η εδραίωση σταθερού προγράμματος επαρκούς ύπνου (μεσημέρι – βράδυ) και υγιούς, σταθερού προγράμματος διατροφής.

 

Πηγή: Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ

Ε ξ ε λ ι κ τ ι κ ό ς Τ ρ α υ λ ι σ μ ό ς

Στην ηλικία μεταξύ 2 και 5 ετών τα παιδιά αναπτύσσονται και μαθαίνουν με ταχύτατους ρυθμούς. Αναπόσπαστο μέρος της γενικότερης διαδικασίας ανάπτυξης αποτελεί και η ανάπτυξη του λόγου. Σ’ αυτή την ηλικία τα παιδιά μπορεί να τραυλίζουν ή να επαναλαμβάνουν ήχους, συλλαβές ή και ολόκληρες λέξεις στην προσπάθειά τους να πουν κάτι ενώ η συχνότητα των δυσχερειών αυτών στην ροή της ομιλίας διαφέρει από παιδί σε παιδί. Συνήθως επηρεάζεται το πρώτο μέρος μιας λέξης ή ολόκληρη η λέξη, ενώ ο δισταγμός, η επανάληψη, η επιμήκυνση ή το μπλοκάρισμα συμβαίνει κατά κύριο λόγο κατά την εκκίνηση μιας φράσης. Η δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας εντείνεται σε στιγμές αναστάτωσης, όταν δηλαδή το παιδί είναι ταραγμένο ενώ προσπαθεί να αποδώσει γλωσσικά κάτι που έχει συμβεί. Για παράδειγμα:

 

• ‘Μα…μα…μα… μαμά κοίτα τι έκανα !’
• ‘Έχω… έχω… έεεχω τελειώσει εγώ κυρία !’

 

Η μειωμένη αυτή ευχέρεια στη ροή της ομιλίας κάποιες φορές είναι εξαιρετικά ήπια και τότε θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό κομμάτι της αναπτυξιακής διαδικασίας του γλωσσικού συστήματος (μεταξύ 2 και 5 ετών). Χαρακτηρίζεται μεν ως δυσχέρεια στην ροή της ομιλίας πλην όμως είναι αναμενόμενη και φυσιολογική για την χρονολογική ηλικία μεταξύ δύο και πέντε ετών, καθώς συμβαίνει σε υψηλό ποσοστό παιδιών (περίπου 5%). Η λεκτική αυτή συμπεριφορά δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με τον εξελικτικό και επίμονο τραυλισμό, παρόλο που τα όρια δύσκολα είναι διακριτά στον καθέναν.

 

Το 75% των παιδιών που εκδηλώνουν δυσχέρεια στην ροή της ομιλίας, σταδιακά το ξεπερνούν και η ροή αποκαθίσταται στην ομιλία τους. Μάλιστα, τα περισσότερα παιδιά ξεπερνούν την δυσχέρεια αυτή μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους από τη στιγμή που εκδηλώνεται.

 

Η γενικότερη στάση και οι χειρισμοί των γονέων στη φάση αυτή, η ιδιοσυγκρασία του παιδιού αλλά και η κληρονομική προδιάθεση είναι σημαντικοί παράγοντες που θα καθορίσουν εάν μια ήπια δυσχέρια στην ροή της ομιλίας σε αυτή την ηλικία, θα επιμείνει ως εδραιωμένος τραυλισμός ή όχι.

Η ανησυχία των γονέων για αυτή την έλλειψη άνεσης και ροής στην ομιλία του παιδιού, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι, ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Ενδέχεται να προκαλέσει ένταση στη σχέση με το παιδί και να επιδεινώσει την δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας. Ενδέχεται να προκαλέσει σχόλια και προτροπές του τύπου ‘μίλα καλύτερα!’. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι ‘κάτι πάει στραβά με την ομιλία του’ και βλέποντας τους γονείς να ενοχλούνται, αγχώνεται. Μπορεί έτσι να οδηγηθεί στην εδραίωση του τραυλισμού. Στις ακραίες των περιπτώσεων, το παιδί επιλέγει να μη μιλά για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Το παιδί όταν μιλά, θέλει να μοιραστεί μαζί σας ιδέες, σκέψεις και εμπειρίες, θέλει με άλλα λόγια να επικοινωνήσει. Όμως θα πρέπει αρχικά να οργανώσει στο μυαλό του αυτές του τις σκέψεις και ιδέες προτού τις εκφράσει με λόγια. Θα πρέπει να σκεφτεί και να επιλέξει τις κατάλληλες λέξεις, ενώ στη συνέχεια θα πρέπει να συνθέσει τις λέξεις αυτές ακολουθώντας σωστή συντακτική δομή, έτσι ώστε να παράγει κατανοητές φράσεις. Στο τελικό πια στάδιο της άρθρωσης, θα πρέπει να έχει τον απαιτούμενο νευρο-μυϊκό συντονισμό για την αρμονική εκτέλεση των κινήσεων μεγάλων ομάδων μυών (αδρή κινητικότητα) αλλά και πολύ μικρών μυών που συνεργάζονται κατά την άρθρωση (λεπτή κινητικότητα). Το έργο επομένως που απαιτείται από ένα παιδί αυτής της ηλικίας δεν είναι απλό. Είναι δύσκολο και πολύπλοκο. Έτσι, η ροή ομιλίας υπονομεύεται κάποιες φορές στο νήπιο, στην προσπάθειά του να περάσει την πλούσια σκέψη του σε λόγο. Αυτό μάλιστα τείνει να συμβαίνει στην αρχή της φράσης, καθώς εκεί συντελείται το οργανωτικό έργο της σύνταξης το οποίο δυσκολεύει ιδιαίτερα το παιδί της ηλικίας αυτής.

 

Είναι σημαντικό ένα παιδί να μην αισθανθεί ότι οι γονείς του ενοχλούνται, δυσανασχετούν ή αγανακτούν με την ομιλία του:

 

• Προσπαθήστε να μην διακόπτετε το παιδί σας όταν σας μιλά, όσο κι αν καθυστερεί με επαναλήψεις.

 

• Αποφύγετε τους έντονους ρυθμούς στο διάλογο με το παιδί. Κάθε συζήτηση θα πρέπει να γίνεται σε ήρεμους τόνους.

 

• Δώστε στο παιδί σας άνεση χρόνου για να εκφραστεί και ακούστε προσεκτικά τι σας λέει. Μην του μιλάτε βιαστικά και απρόσεκτα.

 

• Μην σχολιάζετε το θέμα των επαναλήψεων μπροστά στο παιδί. Μην προσπαθείτε να διορθώσετε το πρόβλημα με αυτοσχέδια τεχνάσματα και το κυριότερο: μην μειώνετε την αυτοεκτίμηση του παιδιού με σχόλια του τύπου ‘μίλα καλύτερα’.

 

• Μιλάτε εσείς οι ίδιοι αργά και καθαρά στο σπίτι. Γίνετε σωστά παραδείγματα λόγου για το παιδί σας.

 

Ο τραυλισμός στους ενήλικες, που όλοι γνωρίζουμε, ξεκινά να γίνεται αντιληπτός ως εξελικτικός τραυλισμός πριν την ηλικία των οκτώ ετών – συνηθέστερα μάλιστα πριν την ηλικία των 5 ετών. Ουσιαστικά, κανένας δεν ξεκινάει να τραυλίζει μετά την ηλικία των δώδεκα ετών, εκτός κι αν πρόκειται για νευρογενή επίκτητο ή ψυχογενή επίκτητο τραυλισμό (πολύ μικρό ποσοστό τραυλισμών). Επομένως, ο τραυλισμός που όλοι γνωρίζουμε είναι ο εξελικτικός και επίμονος τραυλισμός ο οποίος συνεχίζει να ταλαιπωρεί την επικοινωνία ενός ατόμου και στην ενήλικη ζωή του.

 

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα αινιγματική και πολύπλοκη διαταραχή λόγου, που θίγει την ροή της ομιλίας. Έχει σαφή και προσδιορισμένα διαγνωστικά κριτήρια που τον ξεχωρίζουν από την φυσιολογική δυσχέρια στην ροή της ομιλίας που εμφανίζεται στην προσχολική ηλικία και σε μεγάλο βαθμό ξεπερνιέται. Θεωρείται πολυπαραγοντική διαταραχή ως προς την αιτιολογία του καθώς τόσο οργανικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες δρουν συνεργατικά. Η ουσιαστική και υπεύθυνη ενημέρωση είναι αυτή που θα μας κάνει να αποφύγουμε καλοπροαίρετους, ενστικτώδεις, αλλά εσφαλμένους χειρισμούς στο δικό μας παιδί.

 

Στην αρχή ένα παιδί μπορεί να τραυλίζει περιστασιακά. Ο τραυλισμός εμφανίζεται σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο απ’ ό,τι σε κάποιες άλλες και συχνά χωρίς προφανή αιτία. Μπορεί να περνούν αρκετές μέρες, ίσως και εβδομάδες, χωρίς προβλήματα. Έπειτα, χωρίς προειδοποίηση, το παιδί μπορεί να περάσει μια περίοδο κατά την οποία τραυλίζει κάθε φορά που προσπαθεί να πει κάτι.

 

 

Ιδιαίτερα ανάμεσα στα μικρά παιδιά, ο τραυλισμός παρουσιάζεται σχετικά ασταθής. Η συχνότητα, η ένταση και ο τύπος του τραυλισμού μπορεί να αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη ή από μια κατάσταση σε μια άλλη, ενώ δεν αποκλείεται η αλλαγή ακόμη και κατά τη διάρκεια της ίδιας συζήτησης. Τα αίτια αυτής της αστάθειας ερευνώνται. Διαπιστώνεται συχνά, ότι η συναισθηματική φόρτιση (μεγάλες συγκινήσεις, λύπη, χαρά, ενθουσιασμός), η κούραση και η έκθεση σε κοινό ενισχύουν τα συμπτώματα. Όμως, ακόμη και άνθρωποι που δεν τραυλίζουν παρουσιάζουν παρόμοιες δυσκολίες σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Κατά διαστήματα πάντως, ένα παιδί μπορεί να τραυλίζει έντονα χωρίς προφανή λόγο, κάτω από τις πιο χαλαρές, ήρεμες συνθήκες. Κάτι που για χρόνια προβληματίζει τους ειδικούς που ασχολούνται με τον τραυλισμό, είναι το γεγονός των απροσδόκητων αλλαγών στη συχνότητα και την ένταση των έκδηλων συμπτωμάτων του προβλήματος.

 

Τα παιδιά που τραυλίζουν, επιχειρώντας να προσπεράσουν αυτή τη δυσκολία στην ομιλία τους, παίρνουν συχνά διάφορες εκφράσεις στα μάτια ή το πρόσωπο, χτυπούν τα χέρια, τινάζουν σπασμωδικά το κεφάλι ή το σαγόνι τους τρέμει. Δείχνουν πραγματικά να “αγωνίζονται” κάποιες φορές να μιλήσουν. Ο αγώνας που κάνει ένα παιδί για να μιλήσει εντείνεται συνήθως, και οι συνοδευτικές κινήσεις που περιγράφηκαν, αυξάνονται, όταν το παιδί συνεχίσει να τραυλίζει για αρκετό διάστημα. Μολονότι τέτοιου είδους συνοδευτικές κινήσεις χρησιμοποιούνται αρχικά από το παιδί με την πρόθεση να βοηθήσει τον εαυτό του τη δεδομένη στιγμή, ενδέχεται συχνά να παραμείνουν και να παγιωθούν. Γενικά, θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η παρουσία συνοδευτικών κινήσεων του σώματος ή του προσώπου συνιστά σαφή ένδειξη της αναγκαιότητας για άμεση βοήθεια από κάποιον ειδικό.

 

Άλλα παιδιά αντιδρούν στη γλωσσική τους διαταραχή με έντονο άγχος και μεγάλη αναστάτωση. Αυτά τα παιδιά συχνά αποφεύγουν να μιλούν ή ακόμη και να συμμετέχουν σε δραστηριότητες κατά τις οποίες πιστεύουν ότι μπορεί να τραυλίσουν. Συχνά, η προσπάθειά που καταβάλλουν για να αποφύγουν τον τραυλισμό αποκτά διαστάσεις μεγαλύτερου προβλήματος από τον τραυλισμό αυτό καθαυτό. Χωρίς βοήθεια, ο συνεχής φόβος τους για το πρόβλημα του τραυλισμού που αντιμετωπίζουν (και το οποίο δεν μπορούν να ελέγξουν) εδραιώνει την δυσκολία τους.

 

Πολλοί από τους ενήλικες που τραυλίζουν αισθάνονται ότι το μορφωτικό τους επίπεδο, η επαγγελματική δραστηριότητα αλλά και η κοινωνική τους ζωή έχει πληγεί από το πρόβλημα του τραυλισμού. Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν πολλοί επιτυχημένοι και διάσημοι άνθρωποι που αντιμετώπιζαν πρόβλημα τραυλισμού για το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής τους. Για παράδειγμα ο Τσώρτσιλ, ο Ισαάκ Νεύτων, ο βασιλιάς Γεώργιος ο VI της Αγγλίας, ο Μπρους Γουΐλις, κ.α.

 

Πηγή: Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ

Τραυλισμός

 

1. Ομάδα Ειδικού Ενδιαφέροντος Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών – Λογοθεραπευτών  

 

Ενημερωτική Βιντεο-παρουσίαση

Τραυλισμός: Από την Προσχολική Ηλικία στην Ενήλικη ζωή

 

Βιντεο-συνεντεύξεις: Η εμπειρία Προσώπων που Τραυλίζουν

Τραυλίζω…Θυμάμαι  

 

Βιβλίο για τον Λογοθεραπευτή & τον Εκπαιδευτικό (πατήστε για να κατεβάσετε το βιβλίο σε pdf)

Κουβεντιάζοντας Ανοιχτά με Εκπαιδευτικούς

 

Βιβλίο για το παιδί που τραυλίζει (πατήστε για να κατεβάσετε το βιβλίο σε pdf)

Κάποιες φορές Τραυλίζω…

 

 Παραμύθι για το παιδί προσχολικής & 1ης σχολικής ηλικίας που τραυλίζει (πατήστε για να κατεβάσετε το βιβλίο σε pdf)

Το κοκοράκι που κολλούσε… αλλά όλους τους ξυπνούσε

 

Παραμύθι για το παιδί σχολικής ηλικίας που τραυλίζει (πατήστε για να κατεβάσετε το βιβλίο σε pdf)

Το ρολόι που μιλούσε   Ενημερωτικά φυλλάδια (πατήστε για αποθήκευση):

Για τους γονείς

Για τον εκπαιδευτικό

Για τον έφηβο που τραυλίζει

Για τον ενήλικο που τραυλίζει

Το παιδί που Τραυλίζει: Προς τον Παιδίατρο

 

 

2. Πρωτοβουλία Προσώπων που Τραυλίζουν  

 

Ενημερωτική Βιντεο-παρουσίαση

Οργάνωση Προσώπων που Τραυλίζουν σε Σωματείο

 

 

3. Χρήσιμες Πληροφορίες   Τραυλισμός στην προσχολική ηλικία

Εξελικτικός Τραυλισμός

Συμβουλές για γονείς Α

Συμβουλές για γονείς Β

Ενημερωτικό έντυπο γονέων για παιδιά σχολικής ηλικίας που τραυλίζουν (από το Βιβλίο Λεξιπόντιξ. Τόμος Ι: Διερευνητική Διαδικασία, Φούρλας & Μαρούσος, 2018)

Τραυλισμός στην εφηβική ηλικία

Τραυλισμός σε ενήλικα

Μύθοι περί τραυλισμού

Βοηθήστε το παιδί που τραυλίζει (Συμβουλές για εκπαιδευτικούς)    

Η διεθνής μας παρουσία και δράση

Η διεθνής μας παρουσία και δράση

Ο Δημήτρης Μαρούσος έχει αναλάβει ρόλο Μέντορα λογοθεραπευτών σε πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Εξειδίκευσης για τον Τραυλισμό ECSF

Ο Δημήτρης Μαρούσος είναι μέλος της Ελληνικής Ερευνητικής Ομάδας για τις Διαταραχές Ροής Ομιλίας. Σε συνεργασία με συναδέλφους σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική εκπονεί ερευνητικό πρόγραμμα μετάφρασης, προσαρμογής και στάθμισης παγκοσμίως γνωστών εργαλείων αξιολόγησης

Το πρόγραμμα Τραυλισμού για παιδιά σχολικής ηλικίας “Λεξιπόντιξ”, έργο του Γιώργου Φούρλα και του Δημήτρη Μαρούσου συνεχίζει την ευρωπαϊκή επιστημονική διαδρομή του.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκέντρωσαν οι παρουσιάσεις του προγράμματος “Λεξιπόντιξ” στο Συμπόσιο της Αμβέρσας, τον Μάρτιο 2014, στο Συνέδριο της Οξφόρδης, τον Ιούλιο 2014, αλλά και στην ομάδα ειδικού ενδιαφέροντος του συλλόγου λογοθεραπευτών Ιρλανδίας, τον Μάρτιο 2015. Εξειδικευμένοι κλινικοί και ερευνητές στο χώρο του Τραυλισμού παρακολούθησαν τις παρουσιάσεις του προγράμματος και τα σχόλιά τους ήταν ενθαρρυντικά.
Περισσότερα για το πρόγραμμα στην ιστοσελίδα του προγράμματος www.lexipontix.gr

Στο εντατικό ομαδικό πρόγραμμα Τραυλισμού Ενηλίκων που διεξήχθη στο Michael Palin Centre του Λονδίνου κατά τους μήνες Ιούλιο – Αύγουστο 2014, ο Δημήτρης Μαρούσος συμμετείχε ως Trainee.

Πρόσφατες επιστημονικές ανακοινώσεις:

Fourlas, G & Marousos, D. (2014). “Lexipontix”: Developing a structured Stuttering therapy Programme for School Age Children. 4th European Symposium on Fluency Disorders. Antwerp, 2014.

Fourlas, G & Marousos, D. (2014). A report on the development and clinical application of Lexipontix a new therapy programme for school age children who stutter. 10th Oxford Disfluency Conference, Oxford, 2014.

Πρόσφατες διεθνείς δημοσιεύσεις:

Fourlas, G & Marousos, D. (2015). A report on the development and clinical application of Lexipontix a new therapy programme for school Age Children Who Stutter. Procedia – Social & Behavioural Sciences, 193, 92-107.

Εξειδίκευση στον Τραυλισμό

Το ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ είναι ένα από τα ελάχιστα Κέντρα στην Ελλάδα με ευρωπαϊκή πιστοποίηση εξειδίκευσης στις διαταραχέςροής ομιλίας – Τραυλισμό. …

Επιστημονικοί Υπεύθυνοι

 

Δημήτρης Μαρούσος

 

Θεραπευτής Λόγου & Επικοινωνίας

 

Pgdip CCS, M.Sc.SLT, MRCSLT, RegHPC, ECSF, Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ

 

Σπούδασε παιδαγωγικά στο Α.Π.Θ.

 

Ακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα εξειδίκευσης στο Α.Π.Θ. με θέμα τη σχολική ενσωμάτωση παιδιών με ειδικές ανάγκες

 

Σπούδασε Παθολογία του Λόγου και της Επικοινωνίας στο τμήμα Σπουδών Κλινικής Επικοινωνίας (ClinicalCommunicationStudies) του Πανεπιστημίου City του Λονδίνου.

 

Συνέχισε τις σπουδές του στη Λογοθεραπεία σε μεταπτυχιακό επίπεδο Masters (MSc) στο πανεπιστήμιο City του Λονδίνου.

 

Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών κλινικής εξειδίκευσης στις διαταραχές ροής ομιλίας (τραυλισμός) στο European Clinical Specilization in Fluency (ECSF). Είναι μέλος της ομάδας Ειδικού Ενδιαφέροντος στις Διαταραχές Ροής Ομιλίας του Πανελληνίου Συλλόγου Λογοπεδικών-Λογοθεραπευτών. Είναι Μέντορας λογοθεραπευτών σε πρόγραμμα ευρωπαϊκής εξειδίκευσης για τον Τραυλισμό ECSF.

 

Ολοκλήρωσε πρόγραμμα εκπαίδευσης και διαθέτει πιστοποίηση στην κλινική εφαρμογή της ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης: Βραχεία Θεραπεία Εστίασης στην Λύση (“Solution Focused Brief Therapy”) στο BRIEF Therapy Practice του Λονδίνου.

 

Από το 1998 εργάζεται ως Θεραπευτής Λόγου και Επικοινωνίας στην περιοχή της Θεσσαλίας και επόπτης της Μονάδας Λογοθεραπείας στο Κέντρο Λογοθεραπείας ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ με έδρα τον Βόλο και τη Λάρισα.

 

Συμμετέχει ως εισηγητής θεμάτων λόγου & επικοινωνίας σε συνέδρια της Ελλάδος και του Εξωτερικού.

 

Εκπονεί και δημοσιεύει επιστημονικές μελέτες στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία. Δείτε

εδώ μέρος του επιστημονικού του έργου.

 

Σε συνεργασία με την Κερασιά Μαρούσου, έχει σχεδιάσει και εκδώσει ένα πρόγραμμα έμμεσης λογοπεδικής παρέμβασης για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας

[Π.Εξ.Σ.Ε. – Πρόγραμμα Εξέλιξης Σχέσεων Επικοινωνίας, (Μαρούσος & Μαρούσου, 2016)].

 

Ως μέλος της Ελληνικής Ερευνητικής Ομάδας για τις Διαταραχές Ροής Ομιλίας συνεργάζεται με συναδέλφους σε Ελλάδα, Κύπρο και Αμερική για την στάθμιση εργαλείων αξιολόγησης προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

 

Το κλινικό-ερευνητικό του έργο εστιάζει στην έμμεση θεραπευτική παρέμβαση (σε επίπεδο οικογένειας) και την εκπόνηση βραχύχρονων κλινικά αποτελεσματικών θεραπευτικών προγραμμάτων με Εστίαση στη Λύση.
 

Kερασιά Μαρούσου

 

Γλωσσολόγος S p L D s / D y s l e x i a , Κ έ ν τ ρ ο Λ ό γ ο υ Ε Υ Λ Ε Γ Ε Ι Ν

 

Σπούδασε Γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ.

 

Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιογλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στη Δανία (Københavns Universitet). Εργάστηκε ως συντάκτρια στο Δανο-Ελληνικό και Ελληνο-Δανικό Λεξικό (Εκδόσεις Πατάκη).

 

Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της κλινικής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Kingston του Λονδίνου με εξειδίκευση στην αποκατάσταση της Δυσλεξίας και των Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών.

 

Έχει εκπαιδευτεί στην κλινική εφαρμογή της ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης: Βραχεία Θεραπεία Εστίασης στην Λύση (“Solution Focused Brief Therapy”) στο BRIEF Therapy Practice του Λονδίνου.

 

Υπήρξε ειδικός συνεργάτης του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, μέλος διεπιστημονικής ομάδας Διάγνωσης και Αποκατάστασης Παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες.

 

Από το 1998 εργάζεται ως Θεραπεύτρια Λόγου και Επικοινωνίας στην περιοχή της Θεσσαλίας και επόπτρια της Μονάδας Μαθησιακής Υποστήριξης στο Κέντρο Λογοθεραπείας ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ με έδρα τον Βόλο και τη Λάρισα.

 

Συμμετέχει ως εισηγήτρια θεμάτων επικοινωνίας και μαθησιακής υποστήριξης σε συνέδρια της Ελλάδος και του Εξωτερικού. Δείτε εδώ μέρος του επιστημονικού της έργου.

 

Σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μαρούσο, έχει σχεδιάσει και εκδώσει ένα πρόγραμμα έμμεσης λογοπεδικής παρέμβασης για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας [Π.Εξ.Σ.Ε. – Πρόγραμμα Εξέλιξης Σχέσεων Επικοινωνίας, (Μαρούσος & Μαρούσου, 2016)].

 

Συνεργάζεται με Νηπιαγωγεία και Δημοτικά Σχολεία στον τομέα της προσαρμογής και ενσωμάτωσης στη σχολική τάξη παιδιών με ακαδημαϊκές και επικοινωνιακές δυσκολίες.

 

Το κλινικό-ερευνητικό της έργο εστιάζει στην έμμεση θεραπευτική παρέμβαση (σε επίπεδο οικογένειας) και την εκπόνηση βραχύχρονων κλινικά αποτελεσματικών θεραπευτικών προγραμμάτων με Εστίαση στη Λύση.

Test

testa sra saf sfa saf s asf

Κλινική Δράση

Προγράμματα υποστήριξης με συμμετοχή γονέων.

Συχνότητα: Μία συνεδρία την εβδομάδα

…

Λίγα Λόγια…

Το Κέντρο Λόγου ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ ξεκίνησε να λειτουργεί

το 1998 στο Βόλο, καλύπτοντας τις
ανάγκες της ευρύτερης Θεσσαλικής Περιφέρειας ως ιδιωτικό Κέντρο Διάγνωσης, Πρόληψης και Αποκατάστασης Διαταραχών του Λόγου και της Μάθησης σε παιδιά και ενήλικες. Τον Σεπτέμβρη του 2005 ξεκίνησε να λειτουργεί Παράρτημα του Κέντρου και στην Λάρισα, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της Δυτικής Θεσσαλίας που δυσκολεύονταν να μετακινούνται συστηματικά για την εφαρμογή των προγραμμάτων τους στο Βόλο